En nu is het ook de titel van Cindy Hoetmers boek Goed, naar omstandigheden.
Ik werd aangetrokken tot dit boek door de titel en het leuke plaatje van een enigszins chagrijnig kijkende kat in een fijne stoel.
De kat draagt een gezellige pyjama en heeft een dampende kop drinken in de hand.
‘God, wat is ze grappig,’ staat er ook nog op de cover.
Dus toen wilde ik Goed, naar omstandigheden wel lezen.
Goed, naar omstandigheden
Ik kende Cindy Hoetmer niet, maar aan het begin van haar boek staat dat dit boek een combinatie is van niet eerder gepubliceerde autobiografische stukken en columns die verschenen in Volkskrant Magazine, Saar Magazine, Uitkrant Amsterdam, Jan Trouw en op social media. Waarmee ik maar wil zeggen dat ze blijkbaar best een bekend schrijver is.
De meeste columns gaan over de periode van de lockdown. Cindy schrijft over haar leven in die tijd.
‘God wat is ze grappig.’
Het ‘God wat is ze grappig,’ herken ik eigenlijk niet zo in Goed, naar omstandigheden. Het zijn best leuke columns over Cindy’s dagelijks leven, maar nergens moest ik schaterlachen.
Glimlachen ook niet.
Cindy is single, neemt op een gegeven moment een hond en ze gaat vaak wat drinken in één van de café’s bij haar in de buurt. Zo kabbelt haar leven voort. Ergens heb ik het gevoel dat ik te dom ben om Goed, naar omstandigheden op waarde te schatten.
Mis ik iets?
Wat maakt dit boek zo enorm leuk?
Als ik iets moet benoemen wat ik er leuk aan vind, dan is het denk ik dat het voelt alsof ik een tijdje in Amsterdam leef via Cindy’s stukjes.
Wat zeggen anderen over Goed naar omstandigheden?
Op de Leesclub van Alles zijn ze lovend:
‘Ze beschrijft en als dat leidt tot vermaak, dan ligt dat aan de gebeurtenissen. Hoetmer oordeelt niet, ze spot evenmin, ze neemt vaak deel aan de absurditeit van het bestaan.
Dat maakt Hoetmer zo lezenswaardig. Het louter waarnemen en op droge wijze, vaak terloops soms toch heel grappig zijn.’
In de beschrijving van de stijl van Cindy Hoetmer kan ik me wel vinden. Alleen vind ik het niet persé ‘heel grappig’.
Cindy Hoetmer leest stukje voor uit Goed naar omstandigheden
In onderstaand filmpje loopt Cindy Hoetmer door Amsterdam. Op de achtergrond hoor je haar stem die een stukje voorleest uit haar boek. Ook zie je haar hond Toffer die ze gedurende de corona epidemie nam!
Cindy Hoetmer versus Sylvia Witteman
Op de achterflap wordt Cindy Hoetmers stijl vergeleken met die van Simon Carmiggelt. Dat wordt ook vaak gedaan bij Sylvia Witteman.
Maar ik vind Sylvia Wittemans stijl veel meer lijken op die van Simon Carmiggelt dan Cindy Hoetmers stijl.
Hoewel ze allebei delen dat ze schrijven over dagelijkse observaties in Amsterdam.
Sylvia Wittemans stijl is rijker dan die van Cindy Hoetmer
Sylvia Wittemans stijl is bloemrijker dan die van Cindy. Cindy Hoetmers stijl vind ik dan rustiger en eenvoudiger. Dat is ergens ook wel prettig, maar om Sylvia Wittemans teksten moet ik wel degelijk hardop lachen soms.
Dat heb ik met Cindy Hoetmer niet.
Een ander verschil is dat Sylvia Witteman getrouwd is en kinderen heeft. Cindy Hoetmer is een vrijgezel in Amsterdam. Het NRC beschrijft haar als een ‘rolmodel voor mensen zonder geld, kind of carrière.’
Cindy Hoetmer partner
Cindy wordt wel eens vergeleken met Bridget Jones. Een vergelijking die Cindy onterecht vindt, want in haar boek krijgt ze geen partner. En een relatie heeft Cindy Hoetmer op dit moment ook niet.
Mijn conclusie over Goed, naar omstandigheden
Goed naar omstandigheden is een leuk boek, dat blijkbaar heel goed geschreven is. Op z’n minst is het heel relaxt, want Cindy leidt niet een leven zoals dat anno 2022 als ‘succesvol’ wordt gedefinieerd.
Hoogstens kun je je bij het lezen van dit boek zorgelijk denken: ‘Waarom heb ik niet meer vrienden?’ want die heeft Cindy veel als ik het goed begrijp. Maar qua relatie en carrière lijkt de lat niet zo hoog te liggen.
Hoewel…
Cindy’s boek is dus wel uitgegeven door een ‘echte’ uitgeverij.
Dus eigenlijk is ze toch wel succesvol volgens de maatschappelijke definitie.
Op GoodReads krijgt het boek een 4,37. Ik geef het een 3,85.
Ga lekker zelf in je kracht staan. Dat is de titel van een boek met daarin verzamelde columns van Japke-d.Bouma. Ik reserveerde dit boek in de bibliotheek vanwege de titel. Ik vind al dat politiek correcte taalgebruik en van die cliché termen namelijk verschrikkelijk. En de titel vond ik om die reden aangenaam opruiend. Ik…
Zuidas van Patty Stenger leest als een boven gemiddeld goed geschreven streekroman, die zich afspeelt in het hippe Amsterdam. Een aparte combinatie, die verrast. Zuidas In Zuidas wil Alice Bloemberg zich ontworstelen aan haar oude leven in Sittard. Daar wonen haar ouders en het vriendje dat ze al jaren heeft. De stilzwijgende verwachting is dat…
Ik houd van stilte. Sterker nog, ik heb vaak echt de stilte nodig om tot mezelf te komen. Dus wat een ramp als het gewoon nooit stil is in je hoofd. Dat je continu een vervelende piep, of gezoem hoort. Dat overkwam Gaby Olthuis. En uiteindelijk dreef dat haar tot een zelfverkozen dood. In het…
Door een giftige cocktail van deprimerende mediaberichten over de kwaliteit van het onderwijs en vijf kinderen die dit onderwijs ‘genieten,’ is mijn vertrouwen in het Nederlands schoolsysteem niet meer wat het geweest is. Vooral de term ‘afvoerputje van de maatschappij’ met betrekking tot het VMBO is erg bij mij blijven hangen. En laten daar nou…
Koekoeksjong is een psychologische thriller van de Belgische Tine Beren met maar een paar personages en nauwelijks ingewikkelde plotwendingen. En toch is het een effectieve thriller. Het verhaal De hoofdrol in Koekoeksjong is voor Anne. Anne is pas bevallen van haar zoon Wannes. Haar gevoelens voor haar zoon zijn nog wat ambivalent. Anne heeft het gevoel…
Het is alweer een tijdje geleden dat ik zo’n slecht geschreven boek heb gelezen als De au pair van Maartje Fleur. De karakters zijn zo dun als een A4-tje, de hoofdpersoon is drammerig en onsympathiek, en de relaties zijn zo oppervlakkig dat het je als lezer eigenlijk geen bal kan schelen of ze goed of slecht gaan….