Het besef van een moeder, Sue Klebold

DoorNicole Orriëns
het besef van een moeder recensie

Op 20 april schoten Eric Harris en Dylan Klebold 12 leerlingen en een leraar dood. En ze verwondden 24 andere leerlingen.

Vervolgens pleegden ze zelfmoord.

Het was een verschrikkelijke gebeurtenis, die de wereld schokte.

Bij zulke dingen moet ik altijd aan de moeder denken. Zo gaan mijn gedachten als het over Joran van der Sloot gaat, ook altijd naar zijn moeder.

Hoe is het als je kind zulke verschrikkelijke dingen doet? Hoe ga je daarmee om? Hoe vind je een manier om daarmee te leven? En is het jouw schuld?

Op al deze vragen geeft Sue Klebold antwoord in haar boek Het besef van een moeder; Leven in de nasleep van het Columbine-drama.Het besef van een moeder, Sue Klebold

In het besef van een moeder doet Sue Klebold verslag van wat er met haar, en haar gezin gebeurde nadat haar zoon Dylan diverse medeleerlingen wreed vermoordde en vervolgens de hand aan zichzelf sloeg.

Maar ook beschrijft ze Dylans kinderjaren. Hoe zij en haar man hem opvoedden en hoe ze een heel gelukkig gezin vormden.

Ongeloof en verbijstering

Door Sue Klebolds verhaal loopt als een rode draad het ongeloof en de verbijstering over de discrepantie zoals zij haar zoon Dylan kende, en de moordenaar die hij werd. Begrijp me niet verkeerd: Sue Klebold ontkent zeker niet wat haar zoon heeft gedaan.

Maar wat zo opvalt in haar verhaal is dat er geen duidelijke aanwijzingen waren dat er iets ernstigs met hem aan de hand was. Dylan had weliswaar wel eens problemen, maar welke puber heeft dat niet?!

Achteraf bekeken

Achteraf bezien kan Sue wel signalen aanwijzen dat Dylan in de problemen zat. Maar dat is met de kennis van nu. Op dat moment leek Dylans gedrag niet meer, maar ook niet minder op het gedrag van een puber die het soms moeilijk heeft met zichzelf.

Als ik lees hoe Dylan zich gedroeg, dan had ik waarschijnlijk hetzelfde gereageerd als Sue. Ik had hem laten weten dat ik veel van hem hield, en er voor hem was. Ik zou de vinger aan de pols houden, en eventueel psychologische hulp inschakelen.

Sue is het type moeder dat ik zelf ook ben...Een waarschuwing voor ouders over de hele wereld

En dat is meteen één van de redenen voor Sue Klebold om dit boek te schrijven:

Om andere ouders te waarschuwen. Om de signalen die zij niet als alarmerend herkende bekend te maken, zodat een herhaling kan worden voorkomen. Zodat toekomstige 'Dylans' wel worden geholpen.

Waarom Sue Klebold haar verhaal vertelt

Sue Klebold heeft twee redenen om haar verhaal te vertellen:

  1. Om aandacht te vragen voor de signalen bij pubers die kunnen duiden op problemen.
  2. Als een excuus en eerbetoon aan de slachtoffers van Columbine en hun familie.
Sue Klebold spaart zichzelf daarbij niet. Ze excuseert noch Dylans gedrag, noch haar eigen 'fouten'.Sue's veronrustende boodschap
Sue's boodschap is een verontrustende:

'Wat mij overkwam met mijn zoon Dylan kan iedereen overkomen.'

Met andere woorden: ook al doe je als opvoeder alles goed, dan nog is het mogelijk dat je kind compleet ontspoort.
Dr. Adrian Raine, auteur van het boek Het gewelddadige brein zegt:

'Ouders, jullie denken wel te weten wat jullie kinderen allemaal doen, maar in feite heb je geen idee, zelfs niet bij een peuter. Zo erg is het. Sorry vriend, maar jij weet net zo slecht vast te  stellen wie een pathologische leugenaar is als ik.'

Hoe kan het dat de ouders niets hebben gemerkt?!

'Hoe kan het dat de ouders niets hebben gemerkt?' vroeg menigeen zich af na het Columbine drama. En Sue schrijft dat zij zich dezelfde vraag zou hebben gesteld. Je bent vaak geneigd om naar de ouders te kijken als een kind tekortkomingen heeft. Die zullen wel iets verkeerd gedaan hebben.
En dat denken we graag, want dat betekent tenminste dat we zelf 'veilig' zijn. Want wij doen het natuurlijk wel goed.

Maar automatisch denken dat het gedrag van een kind 'wel de schuld' van de ouders zal zijn is een misvatting.

In het voorwoord schrijft Andrew Solomon, auteur van Ver van de Boom:

'Ik denk dat de psychopathie achter het bloedbad van Columbine in elk gezin kan opduiken. Die is onmogelijk te voorspellen of te herkennen, en drijft als een tsunami de spot met al onze voorbereidingen.'

Conclusie over Het besef van een moeder

Het besef van een moeder leest als een biografie van Sue Klebold en haar gezin. Maar omdat haar zoon Dylan zoiets gruwelijks heeft gedaan biedt het ook inzichten in hoe het is als je kind ontspoort. En het veronrustende besef dat er een groot deel is in je kind, waarop je als ouder minder invloed hebt dan je zou wensen.Ik vind Sue een sympathieke en herkenbare moeder.  Eén van de belangrijkste lessen die ik uit haar boek haal is dat je als ouder alles goed kunt doen, en dat je kind toch kan ontsporen.

En daarnaast knoop ik haar waarschuwing om goed op te letten, en op tijd om hulp te vragen als iets niet goed voelt, in mijn oren!Documentaire met Sue Klebold

Praktische informatie over Het besef van een moeder

Het besef van een moeder is voor 19,95 te koop bij bol.com. Het boek is de prijs zeker waard.
Ik geef het een 9.
Lees ook het verhaal This is where it ends over een school shooting.

Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit in Utrecht. Nu werkt ze alweer ruim 20 jaar als fulltime blogger. Dit is haar boekenblog!

Eén reactie

  1. Oef... dat lijkt me een zeer heftig boek maar ook wel een eye-opener. Ik heb vertrouwen in mijn zoon (bijna 10) en de manier waarop wij hem opvoeden, maar toch... er sluimert altijd een gevoel van ¨wat als...¨ . Wat als hij met de verkeerde vrienden in aanraking komt, wat als hij ontspoort of aan de drank of drugs gaat, wat als hij zijn leven vergooit aan dingen waar ik niet eens aan durf te denken. Maar ook gedachten als ¨als hem maar niets overkomt, als hij maar veilig door het verkeer kan zonder overhoop gereden te worden door een klojo op een scooter of een dronken wegpiraat, als hij maar geen slachtoffer wordt van zinloos geweld. En nog veel meer van dat soort gedachten...

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *