Ik was een van hen, Maarten Zeegers
In de krant las ik over het boek Ik was een van hen, van Maarten Zeegers. Hij deed zich drie jaar lang voor als een moslim. Ik was erg benieuwd naar zijn ervaringen, en dus reserveerde ik het boek in de bibliotheek.
Ik was een van hen: waar gaat het over?
Maarten Zeegers verhuist in 2013 naar de Haagse wijk Transvaal. Dat doet hij samen met zijn vrouw Sarah, die hij leerde kennen in Syrië. Het valt Maarten al snel op dat hij als blanke, Nederlandse man ver in de minderheid is in zijn nieuwe woonomgeving. Maar liefst driekwart van de bewoners van de wijk is moslim. Maarten merkt dat hij niet welkom is onder de moslims. Daarom kiest hij er voor om te doen alsof hij ook een moslim is. Dat doet hij maar liefst drie jaar.
Zijn boek 'Ik was een van hen' is een verslag van zijn ervaringen als moslim.
Ik was één van hen: het viel me een beetje tegen
Toen ik begon met lezen vond ik de beschrijvingen van de wijk Transvaal en het leven daar erg interessant. Ik leer graag nieuwe dingen, en ik vond het boeiend om te lezen over het leven in een multiculturele wijk in de grote stad Den Haag.
Intellectueel, informatief maar weinig persoonlijk
Maar wat me uiteindelijk een beetje tegenviel is dat het allemaal nogal aan de oppervlakte blijft. Maarten Zeegers vertelt veel over alle verschillende stromingen binnen de Islamitische gemeenschap. Zoveel dat ik de draad kwijtraakte.
Interessante weetjes over de Islam
Wel heb ik een aantal interessante dingen geleerd over de Islam!
- Als moslim kun je punten verdienen. Bijvoorbeeld door te bidden of de Koran op te zeggen. Dat heeft hasanaat. Hoe meer punten hoe groter de kans dat je naar het paradijs gaat. Tijdens de ramadan krijg je dubbele punten voor het reciteren van elke letter in de Koran.
- Moslims geloven in 'djinns'. Dat zijn enge geesten die bezit van je kunnen nemen. En daar word je dan ziek van of je gaat rare dingen doen. Zo'n djinn moet worden uitgedreven.
- Vertrekken naar Syrië wordt als een win-win situatie gezien door sommige moslims: als martelaar krijg je namelijk direct toegang tot het paradijs. En je wist automatisch al je zonden uit.
- Het principe van een democratie ligt gevoelig binnen de islam. Dat is omdat in een democratie mensen hun eigen wetten maken. En dat mag niet. Want alleen God mag wetten opstellen, en daar moet je je aan houden.
Ik had graag wat meer persoonlijke beleving gelezen
Ik had graag meer over Maartens persoonlijke beleving willen lezen. En ook hoe zijn vrouw Sarah die drie jaar heeft ervaren. Tussen de regels door las ik dat Sarah regelmatig baalde van Maartens levensstijl als moslim. Als ze bijvoorbeeld een zomers bloot jurkje droeg, wilde Maarten niet naast haar lopen. Want dat is schande.
Daarnaast kreeg ik de indruk dat Maarten soms zijn objectiviteit verloor ergens in die drie jaar. Misschien kun je ook niet 3 jaar lang leven als een moslim, zonder dat dit je verandert. Zo nu en dan wekt hij de indruk dat hij bepaalde Islamitische waarden en normen per ongeluk heeft ingeslikt.
Maar aan het eind van het boek verhuist hij pardoes, en stopt acuut met zijn leven als nep moslim. Dus misschien heb ik dat verkeerd gelezen.
Het boek Een jaar leven volgens de bijbel van Arnold Jacobs biedt wél het persoonlijke element dat ik miste in Ik was één van hen.
Nourdeen Wildeman over Ik was een van hen
In onderstaand filmpje een interessante bespreking van Ik was een van hen van Nourdeen Wildeman.
Conclusie over Ik was een van hen
Ik was een van hen biedt een kijkje in het leven in de Haagse wijk Transvaal. Maarten Zeegers leefde 3 jaar als moslim om toegang te krijgen tot de wereld van de Islam. Dat leverde een interessant boek op. Maar ik had zelf graag iets meer persoonlijke dingen gelezen.
Praktische informatie over Ik was één van hen
Ik was een van hen is onder andere te koop bij bol.com.
Ik woonde niet in zo'n wijk, maar in mijn vorige woonplaats heb ik moslimvriendinnen. Zij vonden het juist heel positief dat ik geinteresseerd was. Hun kinderen mochten ook bij ons blijven eten. Dat deden ze niet bij iedereen, maar ze wisten dat ik hun eetregels respecteerde. Ik voelde me bij een deel van de moslimgemeenschap daar heel welkom. Er was ook een deel dat heel erg gesloten was. Vooral binnen de Turkse gemeenschap.
Ik heb veel gelezen over de Islam. Wat ik erg jammer vond was dat er een te sterke mix van tradities en cultuur werd gemengd met religie. Dat werd dan als religieus gezien. Maar de vrouwen van de profeet Mohammed waren handelsvrouwen. Die hadden zich niet volledig afgesloten van de buitenwereld. Je volledig bedekken als vrouw is een gebruik dat veel ouder is dan de Islam. Dat deden heel rijke vrouwen. Dan werden ze niet bruin en zo kon je laten zien dat je niet met je handen hoefde te werken.
Verder is de Islam erg gericht op ontwikkeling. Dat je je hele leven blijft studeren. Ook dat zag ik niet vaak terug. Ik heb heel duidelijk twee kanten gezien. De gastvrijheid en de behulpzaamheid binnen de gemeenschap, maar ook het geroddel, het elkaar in de gaten houden (een vriendin van mij had lamellen zodat andere moslims niet bij haar in huis kinden kijken).
Ik vind het nadeel van het boek dat de schrijver alleen maar deed of hij moslim was. Dan is het naar mijn idee anders dan wanneer hij echt moslim was. Ik heb ook niet het idee dat het geloof in djinns bij alle moslims zo gewoon is.
Het boek spreekt mij aan, ik ben heel benieuwd hoe je als niet moslim drie jaar lang nep moslim kunt spelen. Ik zou dit niet kunnen.
Er zijn veel richtingen binnen dit geloof. Officieel ben ik een moslim maar ik vast niet (nooit gedaan) en niemand in mijn familie draagt een hoofddoek.